'' To miejsce to jest neutralny teren.

Ani to moje łóżko, ani też nie twoje.

Żadnej pamięci co do tego miejsca

nie masz, ja także nie mam. Niemożliwe będzie

zaznaczenie tu naszej obecności. Ślady

na prześcieradłach zostaną wyprane,

nasze śmieci zostaną wyniesione.

To miejsce to jest neutralny teren.

Nie udeptana ziemia, a więc żadnych wojen

nie uda nam się tu prowadzić. Koniec

na dzisiaj i na jutro. Zawieszenie broni

Pozostaje tylko (...)

kochać się, bo inaczej nie zdołamy przetrwać

tej nocy i następnej nocy. ''

Marcin Świetlicki "m - w podróży"

John Cage (ur. 5 września 1912 w Los Angeles, zm. 12 sierpnia 1992 w Nowym Jorku) – amerykański kompozytor muzyki współczesnej. Jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci współczesnej kultury.

'' Na pewno w wielu sprawach był pierwszy. W końcu był synem wynalazcy, konstruktora łodzi podwodnej (obaj żyli przez lata z patentów na urządzenia techniczne). Po pierwszej podróży do Europy, jako nastolatek, szybko wyzwolił się od wpływu Schoenberga i zajął się perkusją. W 1939 (!) w Imaginary Landscape No.1 użył dwóch gramofonów o zmiennych prędkościach, generatorów oraz nagrań dźwiękowych na 20 lat przed powstaniem francuskiej muzyki konkretnej i ćwierć wieku przed stworzeniem pierwszego studia muzyki elektroakustycznej w Kolonii. W powstałym wówczas eseju Przyszłość muzyki: Credo przewidywał wykorzystanie nowych instrumentów elektronicznych (w tej samej dekadzie powstały thereminovox, trautonium i fale Marthenota) i – pod wpływem włoskiego futurysty Luigiego Russolo – nobilitację hałasu jako części muzyki. Stał u początków muzyki komputerowej. Z drugiej strony stał też u początków happeningu; pierwszy wpuścił do działań artystycznych przypadek. No i ciszę. I pierwszy poddał się wpływom Wschodu, przede wszystkim buddyzmu zen. (Przypadek przypadkiem, ale nie był człowiekiem improwizacji, nie znosił jazzu…) A co poza tym?

Mylił tropy. Jedni twierdzą, że był człowiekiem apolitycznym. Inni, że przeciwnie, jako pacyfista brał istotny udział w walce Amerykanów z faszyzmem. Oczywiście pokojowo i dyskretnie, poprzez muzykę. W 1942 r. z Merce’em Cunninghamem stworzyli balet In the Name of Holocaust. W Imaginary Landscape No. 3 zilustrował dźwięki wojny, a w Amores – dźwięki pokoju (“muzyka ma wzbudzać uczucie miłości”). Po wojnie w Black Mountain College (gdzie w 1952 r. odbył się pierwszy happening)  działał z antyfaszystami-uciekinierami z niemieckiego Bauhausu. I tak dalej. Takie działania były wówczas potrzebne. (Przypomina się, jak Alex Ross w The Rest is Noise pisał, że w powojennych Niemczech działania awangardy muzycznej finansowało CIA…)

Kim był – trudno dziś rozsądzić. Co zrobił i jaki miał wpływ na bieg wydarzeń w rozwoju muzyki i sztuki w ogóle – to już nawet nie jest wymierne, tyle tego było. Ale kiedy się zastanawiam, co u Cage’a osobiście najbardziej lubię, to stwierdzam, że wciąż z przyjemnością słucham starutkich Sonat i Interludiów. I wciąż mam w pamięci fragment Odczytu o niczym, który wiele lat temu, jeszcze jako studentka, powiesiłam sobie nad tapczanem (tłum. Michał Bristiger): Nasza obecna poezja/to zdanie sobie/sprawy,/że nie mamy/nic./Dlatego/każda rzecz/nas zachwyca/(bo jej nie posia-/damy)/i/nie musimy się lękać, że ją stracimy/…/Nie musimy burzyć/przeszłości:/już przeszła;/w każdej chwili/może się znów pojawić i/wydać się obecna i/stać się teraźniejszością/…/Czy byłoby to/powtórzeniem?/Tylko wtedy, gdybyśmy myśleli/żeśmy ją posiedli, lecz/ponieważ tak nie myślimy,/jest ona swobodna/i my także jesteśmy wolni.  ''

Dorota Szwarcman

Joanna d’Arc (fr. Jeanne d’Arc), Dziewica Orleańska (ur. prawdopodobnie 6 stycznia 1412 w Domrémy-la-Pucelle, zm. 30 maja 1431 w Rouen) – francuska bohaterka narodowa, święta Kościoła katolickiego, patronka Francji. Podczas wojny stuletniej poprowadziła armię francuską do kilku ważnych zwycięstw twierdząc, że działa kierowana przez Boga. Pośrednio przyczyniła się do koronacji Karola VII. Została schwytana przez Burgundczyków i przekazana Anglikom, osądzona przez sąd kościelny i spalona na stosie w wieku 19 lat. 24 lata później papież Kalikst III dokonał rewizji decyzji sądu kościelnego. Uniewinnił ją i uznał za męczennicę. Została beatyfikowana w 1909 roku i kanonizowana w 1920.

Wykreować Teatr Tańca...
Odsłonić swoje wnętrze...
Opowiedzieć ,czym jest dla mnie taniec...
Określić jego ekspresję, złożoność ,wymiar.
Uniwersalność przekazu.
Bliskość ludzkich relacji.

Nadawanie znaczeń . Zadanie wydawałoby się przekraczające możliwości jednostki, a podejmuję się z przyjemnością , niecierpliwie i z zaciekawieniem realizacji tego niezwykle skomplikowanego w swej strukturze przedsięwzięcia . Praca choreografa , bowiem , stanowi dla mnie właśnie owo uporczywe i konsekwentne spełnianie powstałych w wyobraźni projektów .Ten aspekt nadaje moim działaniom sensu i wiarygodności .  

Mój Teatr tworzą ludzie..
z bogactwem wewnętrznego świata ,doświadczeniem ,bagażem przeżyć.  Nieufni ,skrępowani konwenansami ,ograniczani ,,życiowymi rolami '', które zmuszeni są pełnić. Niesamowicie ekspresyjni a ogromnie trudno do nich dotrzeć. Wyzwoleni - stanowią nieustające źródło inspiracji .  Zaskakują nadając relacjom międzyosobowym ponadczasowego wymiaru .  

W moim Teatrze nie istnieją granice ....

brak w nim kategorii czasu , przydatności , użyteczności , skończoności. Nie mają dla mnie znaczenia wiek, status ekonomiczny , płeć czy kolor skóry ,a podejmowane w ramach pracy Teatru działania mają charakter otwarty i nie podlegają jakiegokolwiek rodzaju ograniczeniom .

Opisana powyżej relacja jest zatem w swej istocie żywa i nosi znamiona prawdziwego przeżycia, gdzie komunikacja między jej twórcami stanowi dialog, a podmiotowość jest wartością .  

Mój Teatr jest wymianą.
Energii międzyludzkiej , kosmicznej.
Króluje w nim duch , nie materia .
Emocje ...

Naszym marzeniem było zakończyć współpracę poprzez stworzenie wyjątkowego widowiska, pełnowymiarowego spektaklu tanecznego. Z choreografią, rekwizytami, kostiumami, światłem. Przed zaproszoną publicznością. 

Tematem spektaklu stanie się narodowa bohaterka Francji  –  Joanna D'Arc. Biografia tej młodziutkiej,  pełnej poświęcenia dziewczyny z ludu stanie się kanwą opowieści o nas samych. Sądzimy, że dzięki historii  Joanny nauczymy się czegoś więcej o patriotyzmie, o odwadze bronienia swoich  r a c j i   i   n i e z b y w a l n e g o   p r a w a   d o   w o l n o ś c i .
Chciałabym, żeby poprzez publiczną realizację spektaklu te zwyczajne, wydawałoby się, dziewczynki mogły poczuć się choć przez ten jeden wieczór jak artystki. Poczuły na swojej skórze ''magię teatru'', tremę i ekstatyczną radość gdy umilkną oklaski. Stały się członkiniami teatralnej rodziny. Uczęszczały na próby, pracowały nad choreografiami, mierzyły kostiumy. Myślały o roli. Były kimś ważnym. Kimś wyjątkowym. Poczuły dumę z własnych umiejętności i osiągnięć. By zapragnęły wznosić się wyżej, mierzyć wyżej, sięgać dalej.

miny nietęgie
dezorientacja
ale humory dopisują :-)

MANUFAKTURA MŁODYCH to artystyczny projekt adresowany do ludzi młodych, zagrożonych
patologią i wykluczeniem społecznym. 
Teatr Tańca to synteza sztuk. Taniec to pasja, sposób na spędzanie wolnego czasu i droga wyzwalania emocji . Świadomość własnego ciała, umiejętność wprowadzania go w ruch daje poczucie pewności siebie, wzbogaca, pozwala odrodzić się zmęczonym codziennością zmysłom. Pragnę podzielić się z uczestnikami programu wiedzą, która dotyczy pracy z ciałem. Pokazać , że ruch jest czymś więcej, niż tylko schematem działań. MANUFAKTURA MŁODYCH ma na celu przybliżenie mojej filozofii młodym ludziom, którzy o tańcu niewiele wiedzą i wskutek okoliczności życiowych nie mają możliwości jej poznania.Rozwój osobisty moim zdaniem ma miejsce w wyniku sytuacji inspirujących do twórczych działań. Doświadczanie sztuki umożliwia rozwijanie twórczego potencjału, gromadzenie przeżyć , budowanie prawdziwych relacji międzyosobowych pomiędzy sobą, więzi opartych na wspólnym działaniu, realizowaniu pasji. Komercjalizacja, materializm, beznormie to cechy współczesnego świata. Świata zaludnionego przez ludzi ''z problemami''. Królują w nim dysfunkcyjność i nadmiar wolnego czasu, który nie wiadomo czym zapełnić . Uczestnictwo w programie MANUFAKTURA MŁODYCH pozwoli tę lukę zapełnić . 
Działania w ramach programu będą miały charakter otwarty i dziać się będą w bezpiecznej i przyjaznej przestrzeni społecznej wyzwalającej w młodzieży kreatywność i umożliwiającej koncentrację. Uczestnicy projektu na REGULARNYCH ZAJĘCIACH WARSZTATOWYCH zapoznają się z takimi technikami tańca jak: jazz dance, taniec współczesny, improwizacja kontaktowa. performance.Zajęcia prowadzone będą z młodzieżą z Ośrodka Socjoterapii nr 2 oraz z młodzieżą z wrocławskich placówek szkolnych. W ramach projektu odbędą się też PRELEKCJE o sztuce ruchu, artystach, estetyce przestrzeni publicznej, stylach, technikach tanecznych. Tematyka prelekcji związana będzie z praktycznym działaniem warsztatowym. Podsumowaniem zajęć tanecznych będą POKAZY PO WARSZTATOWE realizowane dla otwartej publiczności w Centrum Inicjatyw Artystycznych. W programie pokazów znajdą się etiudy ruchowe z wykorzystaniem wierszy i sztuk z nurtu polskiej i amerykańskiej awangardy poetyckiej (w czerwcu 2015)